Nog 6 dagen te gaan en dan is het zover, de CPC. Ik zou nu vol verwachting, licht gespannen moeten zijn en gezonde zin moeten hebben in die 21,1 km. Maar er is een klein probleempje opgetreden. Dat wil zeggen, ik hoop maar dat het een klein en dus overkomelijk probleempje is…
Ik heb een hoop kilometers gemaakt de laatste tijd. 3 weken voor een halve marathon zou ik een lange duurloop doen. Het was voorjaarsvakantie en ik was met mijn gezin in Friesland bij mijn familie. Altijd leuk om dan van de een naar de ander te lopen, dus dat deed ik. Van mijn moeder in Sint Annaparochie naar mijn broer in Leeuwarden. Het was 15,5 km. Mooie afstand om te weten of je die halve al - of in mijn geval nog - in de benen hebt. Nou, ik had hem in de benen. Ik voelde me super. Een dag later voelde ik het ineens. Binnenkant knie. Zakte er een beetje doorheen. Maar niks bijzonders, gaat wel weer over dacht ik. Dacht ik ja…
Nu ben ik twee weken verder en heb ik een behandeling van de fysiotherapeut achter de rug. Ik heb daar een abonnement. Ik red het geen half jaar zonder die man. En dat terwijl ik nu toch echt goed op weg was om een PR te zetten, in de categorie “klachtenvrij hardlopen”. Maar helaas, vocht in de knie.
Ik ga hem trouwens gewoon lopen die CPC. Niks aan de hand. De behandeling (er zat iets scheef in mijn rug en dat is onder bekwame handen van de fysio rechtgezet) heeft mijn twijfels in elk geval weggenomen. Die van de fysio? Geen idee… maar mijn lichte gespannenheid en gezonde zin in een halve marathon zijn ondertussen omgeslagen in volledig ontzag…
Wish me luck!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten